У першай палове ХVIII ст., калі абсалютызм стаў выказваць прыкметы заняпаду, прыдворная арыстакратычная культура стварыла зусім непадобнае на класіцызм мастацтва ракако. Стыль ракако, што праявілася ў даволі вузкіх рамках, галоўным чынам у аздабленні інтэр'еру, у дэкаратыўнай жывапісу і скульптуры і ў прыкладным мастацтве (касцюме), уяўляў сабой поўнае ўрачыстасць легкадумнай гуллівай фантазіі, прихотливой, грацыёзнай, але неглыбокай.
Ва ўсім панаваў складаны ўзор з завіткоў, звілістых ліній, ракавін (рокайлей). Такую форму набываюць нават карціны і люстэркі, окружавшиеся разьбянымі і ляпнымі рамкамі вытанчаных абрысаў. Але ў фарфоры, тканінах, кружевых, металічных рашотках і ювелірных вырабах стыль ракако дасягае неперасягненага вытанчанасці, лёгкасці і непараўнальнай дэкаратыўнай вынаходлівасці. У стварэнні мудрагеліста выгнутых, перацякае сябар у сябра формаў, у нечаканых спалучэннях формаў і ўзораў майстры ракако праявілі незвычайную віртуознасць.
|